cehaletin şairi

Belki dünya havada süzülüyordur, 

Bilmiyorum. 
Belki yıldızlar birtakım dev makaslarla kesilen 
küçük el işi kağıtlarıdır. 
Belki ay donmuş bir gözyaşıdır, 
Bilmiyorum. 
Belki Tanrı sadece sağırlar tarafından duyulan 
kalın bir sestir, 
Bilmiyorum. 

Belki ben hiçkimseyim. 
Doğru, bir bedenim var 
ve ondan kaçamıyorum. 
Kafamdan dışarı uçmak isterdim, 
ama bu imkansız. 
Burada, bu insan formu içinde mahsur kalmam 
kader kitabında yazılı. 
Hâl böyleyken 
Derdime dikkat çekmek istiyorum. 

İçimde bir hayvan var, 
kalbime sımsıkı yapışan, 
kocaman bir yengeç. 
Bostonlı doktorlar 
Pes ettiler. 
Neşterler, iğneler, zehirli gazlar ve benzeri şeyler denediler. 
Yengeç hâlâ orada. 
Büyük bir yük bu. 
Unutmaya çalışıyorum, kendi işime bakmaya, 

brokoli pişirmeye, açıp kapatmaya kitapları, 
dişlerimi fırçalamaya ve ayakkabılarımı bağlamaya. 
Dua etmeyi de denedim 
ama ben dua ettikçe daha sıkı tutunuyor yengeç 
ve acı büyüyor. 

Bir keresinde bir rüya görmüştüm, 
bir rüyaydı belki de 
yengeç, benim Tanrıya dair cehaletimdi. 
Ama ben kimim ki rüyalara inanıyorum? 

Anne Sexton