öteki ben

 güzellik,

başlı başına bir faşizmdi; dünyanın en adaletsiz dağıtılan şeylerinden biriydi. kimsenin konuşmadığı bir dil gibiyim... kimsenin inanmadığı bir deli... yazarının bile okumadığı bir kitap... hiç çalmayan bir şarkı... hiç vatandaşı olmayan bir ülke... hiç sorulmayan bir soru gibiyim... kalabalıklar içinde varım ama yok gibiyim... sahi, yalnızlık da olmasa n'apardım ben? ne zaman içime biraz fazla baksam, yükseklik korkum depreşir. kolay değildir içinizi öldürmek. zaman alır... yürüyüp geçeceksin... ben öyle yaptım... herkesin her şeyi anlamasını bekleyemezsin. sen yürüyüp geçeceksin. anlayan anlayacak, anlamayan anlamayacak; dünyanın hepsine yetişemezsin ki... ama sen gittin... şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza. şimdi biz neyiz biliyor musun seninle? akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz, birbirine uzanamayan. bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız. ne kalacak bizden? aramızda bir düşman gibi duran Zaman'ı daha o gün anlamalıydım benim sana erken senin bana geç kaldığını sen geceyi tutuyorsun.. ben nöbetini.. bir bahane bul uğra gönlüme.. ne bileyim 'Birine bakıp çıkacaktım' de, 'Kalbimin anahtarını unuttum, onu alabilir miyim?' de.. ya bahane değil mi, gel işte...

Murathan Mungan