inandırılmak

 

düşününce üzücü

idamlık mahkumun 

görüş günü

anlamsızlık ve hüzün

kaplıyor göğsümü

sevmediğini anlıyorum beni

geç mi oldu dersin

suç bende mi 

yoksa sen mi çok iyisin

beni sevdiğini söylerken 

hiç mi üzülmedin

yalan yalan yalan 

kalbin hiç titremedi mi

halime hiç mi üzülmedin

bu kadar saf duygularla sevişimi

görünce neden insaf etmedin

soğukkanlılığın dehşet verici

sokak köpeğini tekmeler gibi

fütursuzca ve canice

abartmıyorum sevgilim 

anlatamam içimdeki burukluğu 

ne satırlar ne kelimeler 

fayda etmiyor 

inan ki denedim

şimdi sen devam edersin hayatına 

sanki ben hiç olmamışcasına

gezersin tozarsın 

gelmem bile aklına

hoş

zaten hiç gelmemişim

bu saatten sonra 

gelsem ne 

gelmesem ne

ama zor oldu bunu kabul edişim

sevilmemek mevzu değil sevgilim 

mevzu sevildiğine inandırılmak

birinin çıkıp seni her halinle kabul etmesine 

inandırılmak

kandırılmak

Can Kızıl