celladıma hasbihal

afilli bir idam istiyorum

öyle ki 

yoldaşlarım urgan boynumdayken

hemen oracıkta ölecekken

devrim için marşlar söyleyebilmeli

annem ağlamalı onurdan

çünkü 

oğlu ölüyor halk uğruna

az sonra

ergen bedenim

dalda bir yaprak gibi 

sallanacakken darağcında

aklıma gelir

azınlıklar 

ezilenler

bir işci cocuğunun bakışları gibi 

mağrur bakıyorum dünyaya 

kaybetmek ne zormuş

bu mukaddes davada

Can Kızıl